Büyükler Efendim

 Büyükler efendim büyükler. Hani başımıza en ufak bir şey gelse bile ağlayan, hasta olsak ne oldu diye sürekli soran,azıcık sitemli azıcık da sinirli olanlardan diyorum ya. Eline bayramda para sıkıştıran,iyi gününde kötü gününde yanında olan ne olursa olsun hep yanında olan varya onu diyorum. Bir zarar gelse sana canından can giden varya onu diyorum.

Hep aramızın kimi zaman iyi kimi zaman kötü olduğu babannlerimiz,ananelerimiz. Dedeler zaten ayrı. Görünce içini kalbini gülümsetenler bu saydıklarım. Konuya neden mi böyle başladım. Babannem kötü durumu cidden iyi değil. Hayatıma dokunan insanlardan biridir. Evet bazen böyle diyorum ki neden böyle dedi ama bir yerim ağrısın soluğu onun yanında alırım. Sınıkçı derler burada ona. Herkese bakar bana da el veriyor öyle diyor bilmiyorum. Gelene kime el verdin diyince beni işaret edip kara kızıma verdim diyor. İndim yanına nasılsın diye sordum belli halinden rahatsız bir de bizimki çok narin bir şey olsun aman oran aman buram der. Sürekli şey dedi doktor ol doktor ol. Tamam istiyorum ama böyle olunca Allah'ım diyorum keşke daha önce doğsaydım keşke ona yardım etsem. Elimden bir şey gelse keşke. Ne olursa olsun okuycam sana sözüm olsun okuycam. Arada babam benzetir bizi. Aynı babannen gibi hiç altta kalmıyorsun. Bir kaç yıl onunla yaşadım. Küçüklüğüm bir nevi onun elinden geçti. O öğretti bana yufka açmayı,hamur yoğrumayı ondan gördüm ne gördüysem.

Hastahane de şimdi. Arıyorum bir ses seda yok. Ne yapacağımı da bilmiyorum. Ana gitmesin. Daha ben doktor olucam ona bakıcam. Erken ya var bir 10 yıl. Daha o gelmeden ona ilaç yazıcam bir de bizim kara kızda doktor oldu desin tamam. Valla başka bir şey istemiyorum. Kara kızın kalbinde çok rahat bir yerdesin. Düzeliceksin inşAllah